Kot doński

Historia rasy zaczęła się w 1987 roku w Rostowie nad Donem. Profesor Elena Kowalewa zauważyła na ulicy grupkę wyrostków znęcających się nad małą kotką, która przeraźliwie miauczała ze strachu i bólu. Profesor im zwierzę. Kotka, nazwana Warwarą, zaczęła stopniowo tracić sierść, której zresztą od początku nie miała zbyt dużo. Nie pomagały żadne zabiegi pielęgnacyjne. Pierwszy miot Warwary, w którym jedne kocięta były owłosione, podczas gdy inne zupełnie łyse, pokazał, że sprawa ma podłoże genetyczne, a nie kliniczne. Jedną z małych kotek wzięła pewna hodowczyni, która zamierzała krzyżować ją z różnymi kotami ulicznymi. Odkryła, że niektóre bezwłose koty nie mają nic wspólnego ze sfinksami. I tak gen recesywny zmienił się nagle w dominujący. Rasa kotów dońskich została po raz pierwszy uznana przez WCF (World Cat Federation) w 1987 roku. Natomiast TICA uznało ją dopiero w roku 2005.

Oto cechy zewnętrzne, które są charakterystyczne dla tej rasy:

a). wielkość: średnia, około 4 kg.
b). głowa: nieco bardziej długa niż szeroka, kości policzkowe wyraźne, profil prosty.
c). uszy: duże, umiejscowione na czubku głowy, końcówki zaokrąglone.
d). oczy: w kształcie migdału, głęboko osadzone i skośne.
e). łapy: muskularne, zwężające się, łukowato wygięte, tylne dłuższe, palce bardzo długie i zaokrąglone.
f). sierść: do drugiego roku życia rzadka, potem zupełnie zanika.
g). maść: duża różnorodność kolorów, nawet umaszczenie point z niebieskimi oczami.

Należy wiedzieć, że skóra kota dońskiego wymaga częstego mycia, bowiem tłuszcz, który produkuje, a który nie jest wchłaniany przez włosy, może nieprzyjemnie pachnieć. Warto też wiedzieć, że skóra kota dońskiego jest podobna do ludzkiej i tak jak ona poci się oraz jest podatna na podrażnienia.

Co można powiedzieć o temperamencie tej rasy?

Lot doński jest miły, wesoły, bystry i nie da się go nie lubić. Ma silną i zrównoważoną osobowość. Jest niesłychanie ciekawski, interesuje go wszystko, co się dzieje dookoła. Bardzo delikatny i czuły w stosunku do wszystkich członków rodziny, za którymi tęskni podczas zbyt długiej rozłąki. Okazuje też dużą lojalność i oddanie. Jest bardzo towarzyski, zarówno w stosunku do ludzi, jak i zwierząt. Dość aktywny, lubi zabawy zaimprowizowanymi zabawkami, które umie sam sobie robić. Możemy go z łatwością wyszkolić – szybko uczy się reagowania na komendy głosowe.

Dodatkowa uwaga – należy wiedzieć, że ze względu na wysoką temperaturę ciała kot doński ma większe zapotrzebowanie kaloryczne od innych kotów.